Majówka - udana?

 

Tak wiem. Majówka była już dosyć dawno, a ja post dopiero teraz piszę. Tłumaczyć się po raz setny nie będę.

Dlatego przejdźmy do rzeczy.

W weekend majowy dużo się działo.

28.04.2016r. kiedy ja byłam w szkole to Jumper był na działce (tam teren jest ogrodzony), ale akurat przyjechał jakiś pan by rozładować kamienie(?) i brama była otwarta. Nikt nie zauważył, że pies wyszedł. Przyjeżdżam po niego, a Jumpera nie ma. Nie wrócił na obiad. Nie wrócił na kolację. Objechaliśmy całą okolicę i pytaliśmy ludzi po drodze. Nikt go nie widział.

Jeszcze ok 23:00 pojechałam na działkę zobaczyć czy przypadkiem nie wrócił. Furtka na noc został otwarta, a jedzenie czekało w misce. Przez strach nie mogłam zasnąć. A jak go potrącił samochód? A jak jakiś pies go pogryzł? A jak leży teraz gdzieś w tym deszczu (była ulewa) sam, mokry i przerażony? A jak...?

Następnego dnia miałam wydrukować ogłoszenia ale postanowiłyśmy, że najpierw zobaczymy w schronisku. Na nasze nieszczęście akurat było nieczynne. Pojechaliśmy do Straży Miejskiej. Na dyżurze był bardzo miły Pan. Posprawdzał, podzwonił i dowiedział się, że 28.04.2016r. o godz. 16:15 jakaś pani zadzwoniła po Straż Miejską i zgłosiła, że na jej posesję wszedł młody husky. Byłam przeszczęśliwa ale pojawił się jeszcze jeden problem. Schronisko mogło go nam wydać dopiero w poniedziałek. Na szczęście jeden z pracowników schroniska to kolega mojego dziadka i powiedzieli, że możemy go dzisiaj ale w poniedziałek trzeba załatwić formalności. Trzeba było zapłacić 50zł za pobyt psa 24h w schronisku.

Jechaliśmy tam w niepewności ponieważ nikt nie wiedział czy to na pewno Jumper. Kiedy zobaczyłam jak wygląda to "schronisko" to nie byłam pewna czy to tutaj. Był to kojec (ok. 12m x 6m), który podzielony był na jeszcze mniejsze boksy (w każdym 1 buda i 3 psy). Na środku był mały chodniczek. Śmierdziało odchodami i moczem. Warunki fatalne. Weszłam tam z dziadkiem i zobaczyliśmy po prawej stronie starego haszczaka. Już załamani mówimy, że to nie on, a Pan nam pokazuje po lewej stronie Jumpera. Mojego i Jumpercia szczęścia nie da się opisać. Pojawił się jednak kolejny problem .

Jumper nie potrafi się załatwiać w kojcu, a tam przebywał 25h.
Kiedy z nim wyszłam na trawę to próbował się załatwić ale nie potrafił . "Krzyczał" tak bardzo, że nie potrafiłam powstrzymać łez. Najgorsze było to, że nie mogłam mu pomóc. Po piątej próbie wsiedliśmy do auta, dałam mu pić i pojechaliśmy do weterynarza. Weterynarka  zaczęła wyciągać mu odchody (nie będę pisać dokładnie ponieważ nie chcę wywołać u Was odruchów wymiotnych). Pani weterynarz powiedziała, że będzie go to męczyć przez jeszcze kilka dni i gdyby pobył tam jeszcze kilka godzin to by dostał skrętu żołądka. Dostał zastrzyki przeciwbólowe i pojechaliśmy do domu. Nie mógł dostać tego dnia nic do jedzenia tylko miskę z siemieniem lnianym. Gdybyście zobaczyli jaką on minę zrobił, gdy skosztował tych "glutów".

Ta przygoda ma swoje dobre i złe strony.
Zacznę od tych złych:
-problemy zdrowotne;
-nawrót strzeżenia jedzenia (teraz już jest lepiej);
-stres (nasz i psa);

Dobre:
-Jumper się bardziej z nami związał;
-brama może być otwarta, a on leży sobie spokojnie;
-zmądrzał, wydoroślał (nie wiem czy to jest tym spowodowane) ;

Teraz jeszcze parę fotek:

A oto co ostatnio do nas przyszło. Recenzji chyba nie chcecie ponieważ była już na tylu blogach. Jednak jakby ktoś chciał to piszcie w komentarzach. :D

 

Pozdrawiamy