Wydarzenia z 26 lutego i wczoraj

Wiele osób czekało na ten post dlatego już jest. Wolę na początku uprzedzić, że to nie było jakieś barwne i sensacyjne wydarzenie. Był to normalny spacer,  jednak był dla mnie ogromnym przeżyciem.



Jak co piątek poszliśmy na spacer do parku. Tym razem jednak nie poszłam pełną ludzi drogą/ścieżką, którą chodzimy zazwyczaj tylko skręciliśmy w rzadko uczęszczaną, boczną dróżkę. Zrobiliśmy tak ponieważ dragą, którą zawsze chodziliśmy szła chuda pani z rottweilerem na smyczy. Widać było, że nie kontroluje psa i to on wyprowadza ją, a nie ona jego. Pomyślałam, że co się będę pchała, jeszcze z tego wyniknie jakieś nieszczęście. Idziemy sobie parkową ścieżką i nagle Jumper coś połknął (nie przejęłam się tym tak bardzo, bo on zawsze na spacerze coś zjada, nie umiemy go tego oduczyć) jak zwykle podeszłam i zaczęłam mu grzebać w pysku. Nic tam nie miał, więc pomyślałam, że to jakiś chleb i już go połknął. Idziemy dalej i Jumper nagle zaczął się krztusić. Nie wiedziałam o co chodzi. Psiak wkładał sobie łapy do pyska i próbował zwymiotować. Nie miałam pomysłu jak mu pomóc, więc wsadziłam mu rękę do pyska, a on akurat w tym momencie musiał go zamknąć. "Ugryzł" mnie w palec zębami trzonowymi. Nie bolało, ale zaczęła lecieć krew (ja mdleję na widok krwi). Nie wiedziałam co mam robić w jednej ręce trzymam smycz z duszącym się psem, druga jest cała w krwi, a jeszcze muszę zadzwonić. Więc dałam smycz między kolana, lewą ręką odblokowałam telefon i zadzwoniłam do babci (mama i tata byli w pracy). Płacząc powiedziałam jej, gdzie jestem i co się stało, a ona powiedziała, że przyjedzie jak najszybciej. Czekałam i czekałam, a Jumper był w coraz gorszym stanie. Już ledwo oddychał, kilka razy zwymiotował i leżał na trawie. Jeszcze raz zajrzałam mu do pyska i zobaczyłam koniec kości. Bez zastanowienia wzięłam patyczek i poruszyłam kością. Przedmiot się przekręcił i Jumper go wypluł. Kamień spadł mi z serca. Pies oczywiście musiał kość zjeść zanim ją wyrzuciłam. No bo co będzie tak leżeć sama? Taka smaczna kość? Wreszcie przyjechała babcia i zabrała nas do auta. Odkaziła  mi ranę i przykleiłam sobie plaster. Na szczęście nikomu się nic nie stało. Weterynarz zbadał Jumpera i wróciliśmy do domu.

Oto i cała historia. Mam nadzieję, że Jumpercio się czegoś nauczył i nie będzie zjadał wszystkiego co popadnie!

Teraz wydarzenia z wczorajszego dnia.
Była piękna pogoda, więc poszłam z Jumperem na działkę. Poćwiczyliśmy pare komend i nauczyłam psiaka wchodzenia na różne przedmioty (na razie jest to czerwona miska).

Porobiłam kilka zdjęć i postanowiliśmy, a raczej ja postanowiłam wrócić do domu na skróty. Była to droga, którą nigdy nie szłam. Najpierw prowadziła przez lasek, potem przez mostek, i znowu lasek. Myślałam, że jeśli pójdę prosto to wyjdę koło naszego domu. Dotarliśmy na jakieś osiedle, o którego istnieniu nie wiedziałam. Akurat tego dnia zapomniałam zabrać ze sobą wody dla mnie i Jumpera i miseczki. Psu tak chciało się pić, że aż zapił się wody z kałuży. Nie kojarzyłam żadnej ulicy. Nagle zobaczyłam na znaku znajomą mi ulicę, ale wiedziałam, gdzie ona jest (3 wsie dalej). Skręciłam w nią i wyszliśmy koło drogi szybkiego ruchu. Zobaczyłam stację benzynową Orlen. Podeszliśmy, przywiązałam Jumpera przed budynkiem, a ja kupiłam butelkę wody mineralnej i wzięłam kubeczek na kawę.

Napiliśmy się i poszliśmy dalej (teraz wiedziałam już, gdzie jesteśmy). Kiedy dotarliśmy do domu to pierwsze co zrobiłam to wykąpałam Jumpera i dałam mu jeść, a sama położyłam się do łóżka i zasnęłam.

Podsumowując szliśmy ok 3 godziny. Spotkaliśmy takie psy:
-21 ONków
-3 labradory
-2 bernardyny
-1 berneńskiego psa pasterskiego
-1 dobermana
- dużo, dużo kundelków

Niestety nie zrobiłam żadnych zdjęć. ;(







A to filmik wykonany przeze mnie, bo Jumper dzisiaj kończy 5 miesięcy!

Mam nadzieję, że Was nie zanudziłam na śmierć i dotarliście do końca. :D
Pozdrawiamy J&J